VAROLMA SAKIN

Serkeş bir tohumu yaşıyorum.

İçi yangın, dışı yılgın, Fikri sel, zikri çöl.

Benliğim zikrine hemhal olarak büyüyor.

Varlığım girift bir ada,

Yalıtılmış, yapayalnız, içine kapanmış...

Oysa yalnızlığın cürmünü ödüyorum.

En küçük hayrın ecrini,

Beklemeden yaptığım bir zavallı gibi haykırıyorum.

Naralarda kayboluyor sesim,

Arzın dehlizinde virân oluyorum.

İşte böyle başladı bizim hikayemiz.

Yok olarak, hiç olarak başladı.

Başlangıcım bir tebessüm oldu.

Adını bilmeden gelen rüzgar

Tohumu karıştırdı toprağa.

Can suyu filizlendi, toprak abes ile iştigal.

Şimdi bir yol ayrımı daha

Ve biliyoruz.

Bitmeyecek ayrılıklara

Peyda olacak sevgiler

Muhtaç kalkacaklar.