Elimde bir sihirli değnek olabilseydi eğer enerjiler için harcardım.
Negatif enerjileri harmanlayıp pozitif enerjiye dönüştürürdüm.
Pozitif enerjileri besler onlara iyi bakardım,
Negatif enerjileri ise buzdolabına koyar soğumalarını beklerdim.
İyicene beslenen pozitif enerjiler filizlenmeye başlar,yeşerirlerdi,
Negatifler ise yavaş yavaş solmaya başlar ve boyunlarını eğerlerdi.
Negatif enerjiler için bir savaştı bu mutlaka yenilmesi gereken ve çoğu zaman yendikleri de
Ama bu sefer bir istisna olup yenemeyecek,pozitif enerjilere mağlup olacaklardı.
Çekişmeyi kazanan pozitif enerjiler ise sevindirik olacaklardı.
Böylelikle etraflarına daha fazla neşe daha fazla sıcak gülümseme katıp,
Donmuş negatif enerjilerin de içlerini ısıtmayı başarabileceklerdi.
Eee bundan daha güzel sevda daha güzel aşk olur muydu?
Bunlar sentezlendi mi en büyük romantizm oluşacaktı.
Biri güler diğeri ağlarken beraber ağlamayı beraber gülmeyi öğreneceklerdi,
Birinin çaresizliği onların çaresi, birinin umutsuzluğu onların umudu olacaktı.
Birinin kalbi kırılınca diğerinin de kırılacak, o kalbi yapıştırmak için enerjilerini birleştireceklerdi.
Birleştire birleştire öğrenecekler, ve bu formüle ad vereceklerdi.
Ne zaman negatif enerjiler pozitif enerjilere galip gelir gibi olsa hep bir ağızdan:
“pozitif ve negatif enerjilerin romantizmi” diye diye bu sihiri yineleyeceklerdi ta ki
farklılıkların da bir bütün, bütünün de bir farklılık olduğunu öğrenene kadar...
